‘Hij stond tegenover haar. Allebei slaakten ze een kreet van schrik en deinsden achteruit. Maar ze renden niet weg. De jongen keek haar aan met ogen zwart als de nacht.’
Door Alja’s aderen stroomt jagersbloed. Samen met andere jagers trekt ze eropuit om haar stamgenoten van het verse, voedzame vlees van de dieren in het woud te voorzien. Ze ziet haar leven helemaal voor zich, tot ze op een dag aan de oever van de rivier een jongen ontmoet. Hij ziet er met zijn donkere huid en ogen niet alleen anders uit dan de mensen die ze kent, hij gedraagt zich ook anders. Hij weet niet eens hoe je een vis moet vangen! En dan praat hij ook nog een of ander onverstaanbaar taaltje. Zou hij iets te maken hebben met dat akelige visioen dat ze laatst had, van ‘Zwarte mensen, grote dieren met zware puntige hoorns... Pijlen, bloed en pijn’?

De jongen, die Erkin blijkt te heten, is van een naburige stam die niet in het woud, maar op de hoogvlakte leeft. Wat zullen die mensen doen als ze hun jagende buren ontdekken? Waarom scharrelen er allerlei wilde dieren tussen hun reusachtige hutten? En hoe komen ze eigenlijk aan voedsel als ze niet jagen? Alja’s stam maakt zich zorgen. Alja moet voorlopig maar in het dorp van de Hooglanders gaan wonen om hun manier van leven te bestuderen, vindt de stamoudste, terwijl Erkin zich andersom in het leven van de Jagers-verzamelaars komt verdiepen. Hopelijk kan Alja op tijd ontdekken of ze de Hooglanders kunnen vertrouwen en kan ze zo voorkomen dat haar visioen werkelijkheid wordt...

Schrijfster Linda Dielemans neemt je in ‘Zomerwoud’ mee naar een andere wereld: die van het leven op aarde zo’n zevenduizend jaar geleden, toen er nog lang geen telefoons, supermarkten of auto’s bestonden en het vinden van eten en een veilige slaapplek je voornaamste zorgen waren. Alsof je er zelf bij bent, schrijft ze: ‘Ze bewoog zich als een jager, altijd om zich heen kijkend en zich bewust van het bos en alles wat erin leefde, zo min mogelijk geluid makend terwijl ze door de lage struiken en zachte varens liep.’ Nu eens door de ogen van Alja, dan weer door die van Erkin kom je te weten wat de twee verschillende stammen doen om te overleven, zoals het bakken van potten, het spinnen van een wollen draad of het slijpen van stenen. De eerste hoofdstukken lezen daardoor wel een beetje als een geschiedenisboek. Maar in de tweede helft van ‘Zomerwoud’ zet een vreselijk misverstand de boel op scherp en twijfelen Alja en Erkin in welke stam ze thuishoren. Al met al een mooi, kalm verhaal, waarin nieuwsgierigheid het wint van angst, met een onverwacht spannende afloop.

Over de auteur

Linda Dielemans was als kind al verzot op boeken. Na de middelbare school ging ze eerst naar het conservatorium om heel goed hobo te leren spelen. Daarna volgde ze een opleiding tot archeologe. ‘Want oude geschiedenis vond ik altijd al interessant, en voor je werk vies mogen worden, leek me helemaal leuk!’ zegt ze daarover. Ook haar eerste boek, ‘Zomerwoud’, speelt zich in een ver verleden af: het stenen tijdperk. En als we Linda mogen geloven, gaan er nog veel meer van zulke verhalen volgen. Wil je meer weten over Linda Dielemans? Kijk dan op haar website.

Details

'Zomerwoud'
Linda Dielemans
The House of Books, 2013
ISBN 978 90 443 4027 3

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op Leesfeest.nl.